De borstvergroting van Karina: haar verhaal

Als klein meisje was ik altijd de kleinste en dunste van de klas. Het maakte mij niets uit, want ik hield mij er niet mee bezig. Naarmate ik ouder werd zag ik de lichamen van mijn vriendinnen veranderen. Ik groeide alleen in de lengte. Mijn gehele puberteit was ik zo plat als een plank. Ik was er niet ontevreden mee, want dit was mijn lichaam en dat moest maar geaccepteerd worden.

Na een aantal jaar in de puberteit zag ik mijn vriendinnen en klasgenoten volop borstgroei ontwikkelen. Bij mij was er nog steeds geen sprake van ook maar een beetje borsten. Mijn moeder zei dan ook continu: ‘Wacht maar tot je kinderen krijgt, dan komen ze vanzelf’. Maar wilde ik wel zo lang wachten?

Ik was een jaar of 18 toen het verlangen naar het hebben borsten steeds groter werd. Ik wilde me ook vrouwelijk voelen, mooie topjes dragen en zonder schaamte of onzekerheid in een bikini durven rond te lopen. Elke maand kreeg ik wel pijntjes en hoopte ik dat ik ze eindelijk zouden groeien, maar mijn wens bleef een wens. Ik bleef ‘maatje tepel’. Bh’s waren bij mij eigenlijk onnodig, want òh wat waren de cups leeg. Tussen alle vrouwen om mij heen, stond ik daar met de leeftijd van een vrouw, maar met het lichaam van een meisje.

Ik voelde jarenlang heel vaak ongelukkig in mijn lichaam, totdat de ultra push-up bh’s op de markt verschenen. Het kleine beetje vet dat ik had liet het lijken alsof ik wel een beetje gevormd was. Voor de buitenwereld was ik gevormd, maar zelf werd ik iedere avond geconfronteerd met de werkelijkheid.

Op mijn zeventiende kreeg ik een relatie. Mijn vriend stoorde zich totaal niet aan mijn kleine borsten. Hij vond ze zelfs schattig “die kleine tietjes”. Dit resulteerde er uiteindelijk in dat ik ze maar heb geaccepteerd. Ik vond het nog steeds niet mooi en vrouwelijk, maar het boeide mij niet meer.

Toen ik 24 was, ging mijn relatie uit. Ik zat in een mega dip. Ondanks al het verdriet, gaat het leven gewoon door. Mijn vriendinnen namen me mee om leuke dingen te doen. Ik ging vaker de deur uit en ontmoette weer veel nieuwe mensen. Veel nieuwe outfits hoorden hier ook bij and then it hits you again. Mijn grootste onzekerheid, die ik eigenlijk had geaccepteerd, werd weer zichtbaar.

Ik besloot onderzoek te doen naar borstoperaties en alles wat erbij komt kijken. Ik werd lid van bepaalde Facebook-groepen om ervaringen van andere vrouwen te lezen. Ik wilde een borstvergroting dus ik ging op zoek naar een chirurg en kliniek. Ik kwam terecht bij Faceland. Ik maakte een afspraak voor een consult. Ik voelde mij zó opgelucht! Eindelijk was de eerste stap gezet.

Tijdens het consult maakte ik kennis met de chirurg, werden er metingen gedaan en kreeg ik uitleg over de operatie zelf, de verschillende implantaten en maten. Ik had veel onderzoek gedaan, dus ik was al op de hoogte van het hele proces. Samen met mijn chirurg koos ik een maat uit. Ik wenste een zo natuurlijk mogelijk resultaat. En ik wilde zeker niet teveel! Gezien mijn bouw en het feit dat ik weinig borstweefsel had, koos ik voor 285CC half achter de spier. Ook komt het kiezen van een soort borstimplantaat, de vorm en het merk aan bod tijdens het consult. Daarna was het alleen nog een kwestie van het inplannen van de operatiedatum. Op 30 juni is het zo ver! Vanaf nu is het aftellen geblazen.

De avond voor de operatie heb ik rustig mijn koffertje ingepakt met comfortabele kleding, slippertjes en een paar dikke sokken. Ik merkte dat ik toch wel een beetje nerveus werd de avond voor de operatie. Slapen gaat dan ook erg moeizaam.

Op 30 juni kwam ik aan in de kliniek voor mijn operatie. Ik kreeg een bandje met mijn gegevens om mijn pols en mocht ik meelopen naar de juiste ruimte. De verpleegkundige legde mij uit wat de planning is en vroeg of ik mij kon omkleden. Daarna kwam de chirurg mij begroeten en tekende ze mijn borst af. Ik werd klaar gemaakt voor de operatie en na een aantal minuutjes werd ik de operatiekamer in gereden. De laatste controles werden uitgevoerd en vervolgens zei de anesthesist: ‘Denk maar aan je favoriete plek op aarde!’. Mijn gedachtes gingen direct naar de prachtige stranden van Curaçao en dat is het laatste wat ik mij herinner.

Ik werd wakker, nog slaperig van de narcose, en keek meteen om me heen. Ik keek ook naar mijn borst in de hoop al iets te kunnen zien, maar door alle dekens zag ik niets. Ik tilde mijn armen voorzichtig omhoog om de dekens op te tillen en toen zag ik mijn nieuwe borsten. Weliswaar helemaal ingepakt met verband, maar wat was ik opgelucht zeg! Vervolgens sloot ik mijn ogen en viel ik nog even in slaap. Om 12:30 zat ik alweer in de auto onderweg naar Rotterdam. Ik werd geopereerd in Amstelveen, dus dit was een uurtje rijden. De rit naar huis viel op zich mee, mede doordat de plaatselijke verdoving nog niet helemaal niet uitgewerkt was. Eenmaal thuis kon het helingsproces beginnen.

Bekijk hieronder de borstvergroting voor en na foto’s van Karina.

De eerste 5 dagen na de borstvergroting verliepen allemaal hetzelfde. Het was veelal slapen, eten, tussendoor naar de wc, slapen, eten en weer slapen. Van de pijnstillers werd ik erg slaperig, maar om eerlijk te zijn maakte het slapen het helingsproces wel makkelijker. De dagen gingen best snel voorbij. Het moeilijkste vond ik dat ik de eerste weken op mijn rug moest slapen. Dit hield ik uiteindelijk 3 weken vol, daarna ging ik automatisch op m’n zij liggen, omdat ik geen pijn meer ervaarde.

Op de tweede dag ging ik voor het eerst douchen. Tijdens de voorbereidingen heb ik een plastic kruk gekocht voor de douche momenten. Lang staan ging helaas nog niet. Op deze manier kon ik lekker lang douchen zonder vermoeid te raken. De eerste dagen waren identiek aan elkaar. Wederom veel liggen, series kijken, eten en slapen. Stiekem genoot ik wel van het niets doen, na al het werken voor mijn operatie. Na een week rusten kon ik weer kleine dingetjes zelf doen. Zoals een boterham smeren of de tafels afnemen, maar veel meer dan dat was het ook niet. Voor de genezing van de hechtingen is het belangrijk om niet je armen op te tillen. Dit ging ook heel moeizaam. Al snel zag ik al verandering in mijn borsten. Waar ze de eerste week strak stonden, begonnen ze de tweede week wat losser te worden. Mijn huid rekte langzaamaan mee met de protheses. Ik bleef wel mijn postoperatieve bh dragen om het herstel zo goed mogelijk te laten verlopen.

De tweede week was ook weer een rustige week. Wederom veel liggen. Elke dag probeerde ik wel een aantal rek en strek oefeningen te doen, omdat ik van het liggen een beetje stijf werd. Ik probeerde mijn armen zo min mogelijk op te tillen. Meehelpen met het huishouden lukte enigszins ook. Mijn borsten stonden nog steeds wel strak, maar de pijn werd met de dag minder. Ik nam 2x per dag 1 paracetamol 1000mg in. Eéntje na mijn ontbijt en één voordat ik naar bed ging, dit ging prima zo. Ik merkte dat ik stiekem steeds vaker even in de spiegel bleef kijken als ik erlangs liep. Ook al had ik de postoperatieve BH aan en ik nog niet veel kon zien. Toch ben ik al mega trots op m’n nieuwe borsten. Het was een onwerkelijk gevoel dat je enige ‘grote’ onzekerheid verholpen is. My dream came true. Mede dankzij een top chirurg en een top kliniek!

Vanaf dag 14 mocht ik zelf de pleisters die over de hechtingen zitten eraf halen. Aangezien de pleisters nog goed zaten, besloot ik ze er nog een week op te laten. Zo kunnen de hechtingen nog wat rustiger genezen en trek ik geen grote korsten eraf. Vanaf week 3 moest ik ook weer aan het werk. Gelukkig werk ik in de nacht en is het vrij rustig. Ook hoef ik niet veel mijn armen op te tillen, wat de genezing bevordert. De eerste twee weken van mijn herstel had ik vooral huis kleding aan. Het aantrekken van normale kleding was ineens een hele ervaring! Alles staat ineens heel anders, zelfs de hoodies die ik tijdens mijn nachtdiensten draag. Er was zelfs een dag dat ik al mijn zomer- en uitgaanskleding opnieuw aantrok. Alsof ik een hele nieuwe garderobe had. Alles stond ineens 100x mooier dan voorheen.

Na 4 weken zijn de zwaarste dagen achter de rug. Stukje bij beetje pak ik weer mijn dagelijkse bezigheden op. Als ik zo terug kijk is het best snel gegaan. De tijd vloog voorbij en voor ik het wist, kon ik weer normaal bewegen. Af en toe voelde ik nog wat pijnscheuten in mijn linkerborst, maar dat is ook niet zo gek als er in je spieren gesneden is. Ook besloot ik om de pleisters, die over de hechtingen zaten, te verwijderen. De littekens hadden op sommige plaatsen nog korstjes, maar de wond is wel goed dicht. Ook is het nog een beetje rood en gezwollen, maar dit zal uiteindelijk ook wegtrekken. Dit hoort bij het genezingsproces. Ik keek elke dag naar mijn littekens om te checken of het niet ging ontsteken. Gelukkig was dit bij mij niet het geval. Toen alle korstjes eraf waren, mocht ik beginnen met het insmeren van het litteken. Na veel onderzoek heb ik besloten om de bio-oil te smeren op mijn littekens. Uit ervaring weet ik dat mijn littekens meestal wel mooi helen, zonder last te hebben van keloïd. Ik masseer mijn borsten 2x per dag met de bio-oil. Dit doe ik voor de komende maanden tot het niet meer nodig is en ik blij ben met de genezing van mijn littekens.

Na zes weken is de meeste pijn weg en ik kan alles weer zoals voor de operatie. Wat ik wel opmerkelijk vind is dat mijn tepels ontzettend gevoelig zijn. Bij ook maar de geringste aanraking worden ze hard. Hier moet ik wel aan wennen, want dit gevoel is bij mij nog niet weg. Ik stoor me er verder niet aan. De littekens genezen goed en mijn borsten zijn al minder strak dan ze in de eerste week waren. Ook beginnen ze langzaamaan te zakken. Nu, bijna 3 maanden na de operatie, voelen ze zacht en natuurlijk aan. Ik heb wat meer vet gekregen op m’n borsten, wat voor een nog natuurlijker effect zorgt. Ik kan niet omschrijven hoe blij ik ben met m’n nieuwe borsten!

Twee maanden na m’n operatie zou ik een week naar Curaçao gaan. Voor de eerste keer na mijn operatie zou ik weer een bikini aan hebben. Dit vond ik zo ontzettend spannend. Ik voelde me echt als een nieuw persoon. Hoewel ik voor mijn borstvergroting ook altijd bikini’s heb gedragen op vakantie, was dit een hele andere ervaring. Ik voelde me comfortabel en op m’n gemak. Tot op de dag van vandaag ben ik ontzettend blij met m’n ‘twins’! Ik zou ze voor geen goud willen missen. Ik zie ze met de weken nog steeds veranderen en dit zal de komende maanden ook nog wel zo doorgaan.

Nu, 3 maanden na de operatie, heb ik nog steeds geen nieuwe BH’s gekocht. M’n borsten staan zo mooi recht dat ik eigenlijk niet eens een BH nodig heb. Ik maak wel gebruik van tepelplakkers voor de stijve tepeltjes.
Kortom, de operatie heeft m’n zelfbeeld veel goeds gedaan. Ik ben nu écht blij met mijn lichaam en het helpt mij ontzettend in mijn proces naar het hervinden van mezelf. Want om eerlijk te zijn, heb ik mij in jaren niet zo goed gevoeld als ik me nu voel!

Het litteken van Karina 6 weken na haar borstvergroting.